Filmfestival Oostende Dag 7 met THE RIOT CLUB en LOCKE!

Hier komt al direct een pluspunt voor de schitterende dialogen.

THE RIOT CLUB is een Engelse film, geregisseerd door Lone Scherfig. De hele cast van deze prent zijn zo goed als nobele onbekenden. Er worden enkele rollen gespeeld door acteurs die je herkent, maar een naam erop plakken kan je niet. De hoofdrollen worden gespeeld door Max Irons, Sam Claflin en Jessica Brown Findlay. Het Filmfestival Oostende programmeert deze film in de LOOK!-competitie én als avant-première! Twee goede redenen om de film een kans te geven.

THE RIOT CLUB is de titel van de film, alsook de naam van een studentenvereniging aan de University of Oxford. Het gaat hier om een elitaire vereniging, waarvan de leden over veel geld moeten beschikken. Eerst en vooral om het verplichte kostuum van 3500 pond te kunnen aankopen, alsook om tijdens hun beruchte etentjes alle schade cash en per direct te vergoeden. Het trashen van zo’n restaurant, gaat veel verder dan enkele kapotte glazen. In de film zien we The Riot Club twee nieuwe leden introduceren, met als hoogtepunt het beruchte etentje in een kleine familiepub buiten Oxford.

De leden van de club zijn niet alleen rijk, maar ook intelligent. Hier komt al direct een pluspunt voor de schitterende dialogen. Deze rijke mensen kijken enorm neer op het plebs, maar het zijn hun redeneringen die echt verbazend zijn. Een van hun belangrijkste en minst radicale ideeën: alle niet-rijken zijn jaloers, omdat ze willen zijn zoals The Riot Club-leden. Het lijkt me duidelijk dat een overgrote meerderheid van de mensen rijker zou willen zijn. Maar omdat wij – het plebs – ons zo gedragen, wil dat zeggen dat zij zich zo neerbuigend mogen gedragen. In mijn ogen is dat vooral een vicieuze cirkel.

Dat neemt niet weg dat THE RIOT CLUB als film eigenlijk wel indrukwekkend is. De onbekende castleden spelen de pannen van het dak en zijn enorm geloofwaardig als verwende etters of simpelweg posh, ze nemen hun dialogen ter harte en dat gecombineerd met de authenticiteit van de setting zorgt dat dit een uitstekende film is. Het doel van de film is geen politiek, hoewel dat sowieso aan bod komt. Als kijker zien we de donkere kant van rijkdom, rituelen, elitarisme en Engels haantjesgedrag.

Score: 8/10

Verder zien we een indrukwekkende Tom Hardy een fantastische acteerprestatie neerzetten.

De ster van acteur Tom Hardy blijft maar reizen en dat gaat deze LOCKE alleen maar bevestigen. De film van regisseur Steven Knight is te zien bij de avant-premières van het Filmfestival Oostende.

Ivan Locke (Hardy) is een hardwerkende Engelse bouwvakker, wiens leven op één avond helemaal uit elkaar valt. Hij stapt in zijn auto en op basis van alle telefoontjes die hij gedurende een rit van 90 minuten krijgt, zitten we als kijkers op de eerste rij. Het begint met één telefoontje dat alles in gang zet.

Het grote minpunt aan LOCKE is dat je na de speelduur van 85 minuten toch een eerder onafgewerkt verhaal hebt gezien. Verder zien we een indrukwekkende Tom Hardy een fantastische acteerprestatie neerzetten. Voor velen is deze prent een road-movie met een twist en ze hebben geen ongelijk. Op zich is de bestemming van de reis minder van belang dan de reis zelf, dat definieert zo’n film. De twist? Het is de beslissing om naar die specifieke bestemming te gaan, waardoor het leven van Locke helemaal op zijn kop komt te staan.
Qua ondersteuning kan Hardy enkel rekenen op zijn auto, de wegen en de stemmen van collega’s. LOCKE is het ultieme bewijs dat de acteur een film alleen kan dragen. Verder laat Knight met zijn film een geslaagd experiment zien, dat aantoont dat een goed scenario en uitstekende acteur voldoende zijn voor een goeie film.

Score: 8,3/10